-
Επισκέψεις: 38
Βιβλίο: “Γούβες 1940-44”. Γράφει ο Βαγγέλης Γ. Μπαριτάκης.
Αυτή η ιστορική περιπέτεια άρχισε την προηγούμενη μέρα όταν οπισθοχωρούσε μια μεγάλη γερμανική φάλαγγα από την μεριά της Χερσονήσου προς τις Γούβες για το Ηράκλειο, μπροστά προχωρούσαν μοτοσυκλετιστές, μετά ακολουθούσαν στρατιωτικά αυτοκίνητα φορτωμένα στρατιώτες και συνέχιζε η φάλαγγα με κινητά κανόνια σαν να παρέλαζαν οι νικημένοι Γερμανοί στρατιώτες.
Οπως προχωρούσε αυτή η φάλαγγα από την μεριά της Χερσονήσου μετά από τον Αποσελέμη στο Γουβιανό Κάμπο απότομα εμφανίστηκαν πίσω από το γουβιανό βουνό Εδέρι δύο στρατιωτικά ενεξέλεγκτα αεροπλάνα και έρριξαν πολλούς πυροβολισμούς και βόμβες πάνω στην Γερμανική φάλαγγα έτσι που ήταν βορβαδισμένοι. Αυτή η Γερμανική φάλαγγα συνέχισε τη οπισθοχώρηση της προς το Ηράκλειο.
Οι Γερμανοί όμως στρατιωτικοί αγρίεψαν γι’αυτό το βορβαδισμό που τους έκαναν να εκδικηθούν εμάς δηλαδή να μας ανατινάξουν στην μεγάλη γέφυρα του Αποσελέμη να κόψουν την συγκοινωνία της Κρήτης στα δύο έτσι θα γινόταν στην γέφυρα του Αποσελέμη μια νέα ανατίναξη από τους Γερμανούς παρόμοια με του Γοργοποταμου. Αυτή την απόφαση για την ανατίναξη της γέφυρας του Αποσελέμη δεν την ήξερε κανείς.
Τα ξημερώματα της επομενης μέρας του βομβαρδισμού της Γερμανικής φάλαγγας ήρθαν στις Γούβες μια διμοιρία στρατιώτες του ΕΛΑΣ με επικεφαλής τον Γουβιανό Ηρακλειώτη λοχία Γιώργη Πιτσιδιανό γιατί αυτός είχε πάρει διαταγή ότι εκείνο το πρωϊνό θα ανατίναζαν την γέφυρα του Αποσελέμη και πρέπει πάση θυσία να πολεμήσουν τους Γερμανούς αυτοί οι στρατιώτες να μην ανατινάξουν αυτή τη γέφυρα.
Ο λοχίας Γιώργης Πιτσιδιανός είχε πολλούς συγγενείς και φίλους στις Γούβες και τον καλωσόρισαν. Τους εξήγησε πως θα γίνει αυτή η μάχη και αντίσταση ορισμένοι Γουβιανοί συμπαραστάθηκαν και βοήθησαν αυτούς τους στρατιώτες ενώ και στις Γούβες υπήρχε αυτό τον καιρό φτώχια. Οι Γουβιανοί Λυδάκης, Παναγιώτης ή Χαρτοπαναγιώτης, ο Περκατσούνης Παναγιώτης και ο Μιχελάκης Κωστής βρήκαν ψωμί και μαγείρεψαν μελιτζάνες με πατάτες εκεί στο Γουβιανό κάμπο για να φάνε οι στρατιώτες.
Έτσι με διάφορους τρόπους οι Γουβιανοί συμπαραστάθηκαν μέχρι τέλος αυτής της μάχης στους Κρητικούς στρατιώτες.
-
Επισκέψεις: 39
Γράφει ο Βαγγέλης Μπαριτάκης
Γουβιανή φωτογραφία του 1964 από το βιβλίο μου “Οι Γούβες”.
Στη λύρα ο Στερεός Πλευράκης και στη μαντόλα ο Νίκος Μαυράκης ή Σκουντής.
Ένα από τα μεγαλύτερα μεταπολεμικά Γουβιανά πανηγύρια γινόταν στη γιορτή της Παναγίας της Κεράς στις οκτώ Σεπτέμβρη. Το πρωί αυτής της γιορτής, ο Γουβιανός παπά Ηλίας και οι ψάλτες άρχιζαν τη θεία λειτουργία. Στη συνέχεια μαζεύονταν οι Γουβιανοί με τους μουσαφίρηδες τους και πολλοί πανηγυριώτες από τα τριγύρω χωριά με τους στολισμένους γαϊδάρους, μουλάρια και τα γιωργαλίδικα άλογα. Εκτός από τις αρτοπλασίες που έφερναν στη χάρη της Παναγίας της Κεράς, έφερναν και αυτά που της είχαν τάξει, όπως αρνιά, κατσίκια, πετεινάρια, κούβους και άλλα, που στη συνέχεια τα κλήρωναν για την Ενορία Γουβών.
Το πρωί-πρωί αυτού του πανηγυριού μαζεύονταν εκεί μικροπωλητάδες που πουλούσαν πάνω σε ράντζα μικροπαιχνίδια και στρουφιχτές καραμέλες με ένα στρουφιχτό χαρτάκι στη μέση με μια μαντινιάδα που την τάσσαμε ο ένας στον άλλο. Εκείνο το πρωί ερχόταν στο πανηγύρι και κάποιος παγωτατζής από τη χώρα με τρίκυκλο ποδήλατο. Ερχόταν επίσης και ο Σόλων από τον Πόρο που φόρτωνε πάνω στο μηχανάκι του ποδήλατα και τα νοίκιαζε στους πιτσιρικάδες. Ερχόταν και φωτογράφοι που έβγαζαν αναμνηστικές φωτογραφίες, ερχόταν και κάποιος παπατζής με τους αβανταδόρους του. Επίσης εκεί πουλούσαν ορισμένοι παραδοσιακοί χασάπηδες από τα γύρω χωριά πεντανόστημο καπρικό. Μετά στην εκκλησία μοίραζαν το αντίντερο και τους άρτους. Σε αυτό το Γουβιανό πανηγύρι έρχονταν από τα γειτονικά χωριά και έκαναν εράνους για να αποπερατώσουν διάφορες εκκλησίες. Όσοι τους έδιναν ότι μπορούσαν, τους κάρφωναν στο πέτο ένα ειδικό χαρτάκι για να μην τους ξαναγυρέψουν λεφτά.
Το μεσημέρι οι πανηγυριώτες ήταν καλεσμένοι και πήγαιναν στα Γουβιανά σπίτια που οι νοικοκυράδες είχαν ετοιμάσει τα βρισκούμενα πιλάφια, βραστό, κοκκινιστό, ψητό και καλό Γουβιανό κρασί. Το βράδυ πάλι ξαναγευμάτιζαν στα σπίτια τα παρεάκια και πήγαιναν πορπατάρηδες φαγωμένοι στα Γουβιανά γλέντια που γίνονταν στο Λιβάδι και στην Κάτω Πλατεία, στου Τσαγκαρονικόλη το μαγαζί. Επειδή ο κάθε καφετζής είχε λίγα τραπεζάκια, οι περισσότεροι κάθονταν σε καρέκλες ή σε πάγκους-μαδέρια. Οι νεαροί συνήθως πήγαιναν και έπιναν στα τεζιάκια ρακί με αστραγάλια και ορισμένοι κάθιζαν σε κάποιο τραπεζάκι και έπιναν Γουβιανό κρασί με ψιλοκομμένο καπρικό με παξιμαδάκια. Τις γυναίκες τις κερνούσαν υποβρύχιες βανίλιες, λουκούμια, πορτοκαλάδες Βιοχύμ, Γουβιανές γαζόζες ή κάποια φλόκα. Οι οργανοπαίχτες είχαν βάλει στη μέση του Λιβαδιού ή πλατείας ένα τραπεζάκι με δυο καρέκλες και εμείς χορεύαμε γύρω-γύρω τους. Ο στόχος όμως των Γουβιανών σε αυτά τα γλέντια ήταν να χορεύουν μέχρι το πρωί. Τον Γουβιανό σεμνό και μερακλήδικο πηδηχτό, τον Χανιώτη, τον Πεντοζάλη, τη Σούστα, Καλαματιανό, Ταγκό, Βαλς και άλλους χορούς.
Αυτό που δεν ξεχνω ποτέ είναι όταν θέλαμε να χορέψουμε ταγκό τις κοπελιές πηγαίναμε και τις ζητούσαμε από τους χωριανούς συγγενείς και φίλους μας για να χορέψουμε και μετά όταν έλεγαν οι γονείς τους το “ναι”, ξαναρωτούσαμε τις κοπελιές και αυτές αν θέλουν να χορέψουμε ταγκό. Την ώρα που χορεύαμε κάποιος από εμάς έλεγε “ντάμα μπουφέ” που σήμαινε ότι πρέπει ο καφετζής να κεράσει όλες τις κοπελιές που χόρευαν και θα πληρώσει ο κάθε καβαλιέρος. Στη συνέχεια του χορού έλεγε κάποιος “ντάμα λυράρη” που σήμαινε ότι όλοι οι νεαροί που χορεύουν να ρίξουν μέσα στη μαντόλα λεφτά των οργανοπαιχτών.
Τις δεκαετίες 1950-60 που εγώ θυμάμαι σαν παιδί, σε αυτά τα πανηγύρια είχαν παίξει οι Γουβιανοί λυράρηδες Μιχάλης Μαρκάκης ή Σπανός, ο Καλιακάκης Αντώνης ή Καλιακαντώνης και οι Γουβιανοί βιολάτορες Κωστής Μαρκάκης ή Κοντόχας, Θοδωρής Δετοράκης και Στερεός Πλευράκης που τις περισσότερες φορές είχαν βασικούς μπασαδόρους τον Γιάννη Μπαριτάκη και Γιάννη Γιαννουδάκη. Επίσης συχνοέπαιζαν μαντόλα σε παρέες και σε καντάδες ο Παυλής Δετοράκης και ο Νίκος Μαυράκης ή Σκουντής. Ο μεγάλος Γουβιανός λυράρης Γιάννης Κουφαλιτάκης είχε παίξει και σε αυτά τα γλέντια πολλές φορές αλλά μετά το 1970.
Άλλοι οργανοπαίχτες που είχαν παίξει στο πανηγύρι τις δεκαετίες του 1950-60 ήταν οι βιολάτορες από το Σκαλάνι, Γιώργης και Κωστής Βασιλάκης, ο Ηρακλής Σταυρουλάκης από την Επισκοπή, ο Μουχταριανός βιολάτορας Πετρουγάκης, ο Κωστής Καπετανάκης ή Καψάλης από το Μοχό, ο Καλογεράκης από τις Αγιές Παρασκιές και άλλοι.
Τη δεκαετία του 1960-70 είχαν παίξει σε αυτά τα Γουβιανά πανηγύρια ο Νίκος Ξυλούρης, ο Γιώργος Καλομοίρης, ο Βασίλης Σκουλάς με τον Γιώργο Κουμιώτη, ο Μιχάλης Τσαγκαράκης, ο Ζαχαρίας Μελεσενάκης, ο μεγάλος Γουβιανός λυράρης Γιάννης Κουφαλιτάκης και άλλοι.
Τα μεταπολεμικά χρόνια όταν τέλειωνε το γλέντι οι Γουβιανοί μερακλήδες κάθιζαν γύρω-γύρω από τους οργανοπαίχτες και τραγουδούσαν μέχρι να ξημερώσει.
Τι τελευταίες δεκαετίες διαφοροποιήθηκαν ορισμένα πράγματα και στα Γουβιανά γλέντια. Δηλαδή σχεδόν όλοι οι αξιόλογοι λυράρηδες της Κρήτης μας δεν θέλουν να μάθουν και δεν θέλουν να παίζουν τον ερωτικό χορό ταγκό, όπως γινόταν παλιά.
Η δεύτερη παρατήρηση μου είναι ότι οι περισσότεροι “προστάτες και σωτήρες” της Κρητικής παραδοσιακής μουσικής και χορών, ουσιαστικά ξεβάφτισαν τον Καστιρνό Πηδηχτό και τον βάφτισαν “Μαλεβιζιώτη”. Διατυμπανίζοντας τις τελευταίες δεκαετίες στα μέσα ενημέρωσης μόνο το όνομα “Μαλεβιζιώτης” και έχουν μάλλον αναγκάσει τον Κρητικό λαό να ντρέπεται να λέει το όνομα “Πηδηχτός” για να μην τον κοροϊδεύουν. Το πιο λυπηρό είναι ότι σχεδόν όλοι οι Καστρινοί δεν λένε το χορό τους “Καστρινό Πηδηχτό” αλλά “Μαλεβιζιώτη”.
Και η τρίτη παρατήρηση και παράπονο που κάνω είναι ότι σχεδόν όλοι οι αγαπητοί μας λυράρηδες δεν θέλουν να μάθουν να παίζουν ερωτικές Σητειακές κοντυλιές στις καντάδες και στα γλέντια, αλλά ούτε παίζουν στον ανατολικό Νομό Ηρακλείου και στο Νομό Λασιθίου της Νύφης το Σκοπό για να μην τραγουδούν στους γάμους όλοι οι γαμηλιώτες όπως παλιά.
-
Επισκέψεις: 35
Εφέτος το 2016 συμπληρώνονται 75 χρόνια από τότε που έχασε ο Χίτλερ την πρώτη μάχη της Κρήτης στις Γούβες στα Πελεκητά και γι' αυτό το γεγονός έχουν γράψει πολλές φορές διάφοροι ιστορικοί. Σε αυτό το άρθρο κάνω ένα πολύ μικρό αφιέρωμα γι' αυτή τη νίκη των στρατιωτών μας.
Μία μέρα πριν πέσουν οι αλεξιπτωτιστές και στις Γούβες, οι Γερμανοί είχαν στείλει αεροπλάνα να περιπολήσουν στη περιοχή. Αμέσως οι στρατιώτες μας ανέβηκαν οπλισμένοι στις βουνοκορφές του Καρτερού, στο Κακό Όρος, στον Κοψά και στο Καλιβομούρι των Γουβών για να πολεμήσουν. Την ημέρα που έπεσαν οι αλεξιπτωτιστές στις Γούβες, οι μισοί Γερμανοί προχώρησαν να καταλάβουν τις Γούβες και οι άλλοι προχώρησαν για να καταλάβουν το γνωστό κτίριο του Κρατικού Ασυρμάτου Γουρνών, που βρίσκεται λίγα μέτρα ανατολικά της κεντρικής εισόδου της πρώην Αμερικάνικης Βάσης.
Προχωρώντας οι Γερμανοί προς τον Ασύρματο, συνάντησαν στα Πελεκητά των Γουβών το μοναδικό κτίριο, την αποθήκη του Αντρέα Κατσικάκη-Μαυράκη, ή Κατσικαντρέα και νόμιζαν πως σε αυτό ήταν ο Ασύρματος. Παράλληλα οι στρατιώτες μας είχαν κατέβει από το Καλιβομούρι και ταμπουρώθηκαν στο Καμαράκι στα Πελεκητά για να μην μπορούν τα αεροπλάνα να τους βομβαρδίσουν. Μόλις τους αντιλήφθηκαν οι Γερμανοί, μπήκαν στην αποθήκη του Κατσικαντρέα και άρχισε η μάχη. Κάποια στιγμή πήραν φωτιά τα απύρια στην αποθήκη και οι Γερμανοί έβγαλαν μια λευκή σημαία από το παράθυρο για να δείξουν ότι παραδόθηκαν, αλλά στην πραγματικότητα ήταν μπλόφα. Αμέσως βγήκαν οι στρατιώτες μας από το καμαράκι για να τους παραλάβουν. Όπως γράφει ο αείμνηστος Ιωάννης Μουρέλος στο βιβλίο του “Η Μάχη της Κρήτης” (Ηράκλειο 1946, Μέρος πρώτο, σελ. 138) “ο λοχίας Ορέστης Ανδρεαδάκης και ο δεκανεύς Νικόλαος Ζαχαριουδάκης, σκοτώθηκαν στην παράτολμη και ηρωική επιχείρηση της αγροικίας Κατσίκι και ο οπλοφόρος πολίτης Λεωνίδας Σοβατζής βρήκε το θάνατο στην ανακατάληψη του Κοκκίνη Χάνι.”
Σε εκείνη τη μάχη τραυματίστηκε ο Ανεπολιώτης Ιωάννης Χατζάκης ή Χατζής και ο Καλοχωριανός Βασίλης Ανδρωνάς, μα και οι δικοί μας στρατιώτες σκότωσαν πάνω από δέκα Γερμανούς, και έτσι έχασε ο Χίτλερ την πρώτη μάχη της Κρήτης, στις Γούβες στα Πελεκητά.
Εκείνη την ημέρα των μαχών σκότωσαν οι Γερμανοί στο Κοκκίνη Χάνι δύο Γουβιανούς πολίτες, τον Αντρέα Αρετάκη και τον Κωστή Σπυριδάκη.
Επίσης εκείνες τις μέρες τρία άοπλα Γουβιανά παλικάρια, ο Γιώργης Πεπονάκης του Κωνσταντίνου, ο Γιώργης Πεπονάκης του Εμμανουήλ, ο Μιχάλης Σαμπροβαλάκης του Χαραλάμπου αλλά και ο Κοξαριανός Γιώργης Τρυπάκης ή Μαραγκονάκης, έκαναν στις Γούβες στον Άγιο Κωνσταντίνο την απαγωγή του οπλοφόρου Γερμανού αξιωματικού Ότο Λούνερ. Στη συνέχεια τους πρόδωσε κάποιος που δεν ήταν Γουβιανός και τους εκτέλεσαν οι ναζί στον Καρτερό στις 6/8/1941 μαζί με τον Νομάρχη Ηρακλείου Ιωάννη Τσατσαρωνάκη και τον βαρελοποιό από τον Άι Γιάννη του Ηρακλείου Κωνσταντίνο Παπαδάκη.
Δημοσιευμένο στην εφημερίδα "Πατρίς" τον Μάιο του 2016
-
Επισκέψεις: 45
-
Επισκέψεις: 45
Του Βαγγέλη Μπαριτάκη
Τα παλιά χρόνια κάναμε στις Γούβες και καντάδες
και λέγαμε στσι κοπελιές όμορφες μαντινιάδες.
Στου Κοντόχα το μαγαζί και Τσαγγαρονικόλη
εκιά εμαζευόμασταν οι μερακλήδες όλοι.
Στα τεζιάκια πίναμε ρακί με αστραγάλια
και κανταδάκια κάναμε με δίχως παρακάλια.
Στσ' οργανοπαίχτες λέγαμε εκιά που αγαπούμε
μην ξανατραγουδήσουνε κι εμείς θα τραγουδούμε.
Όλοι ετραγουδούσαμε στσι Γουβιανές καντάδες
για να ξυπνούν οι κοπελιές ν' ακούνε μαντινιάδες.
Στσι κοπελιές αρέσανε καντάδες να γρικούνε
για να καταλαβαίνουνε αυτούς που τσ' αγαπούνε.
Με τον Κοντόχα το Σπανό και τον Καλιακαντώνη
παλιά καντάδες κάναμε μέχρι να ξημερώνει.
Με Κουφαλίτη, Στερεό, Σκουτή, Γιάννη Μπαρίτη,
πολλές καντάδες κάναμε με φως τ' αποσπερίτη.
Κι ο Θοδωρής βιολί 'παιζε και ο Παυλής μαντόλα
και για καντάδες Γουβιανές τα παρατούσαν όλα.
Σπανός, Κοντόχας, Στερεός, παίζανε με μεράκι
Κι έιχανε μπασαδόρο ντος τον Γιάννη Μπαριτάκη.
Μαντολινά καλόχαμε τον Γιάννη Γιαννουδάκη
που έπαιζε γλυκούς σκοπούς για κάθε κανταδάκι.
Που στη μαντόλα έπαιζε σκοπούς οσάν το μέλι
για κιονά τον λέγαμε και Γιάννη Κουτσουρέλη.
Καλό λυράρη έχομαι τον Γιάννη Κουφαλίτη
που σε καντάδες έπαιζε σ' ολόκληρη την Κρήτη.
Ο Γιάννης όπου ήπαιζε τον ικανοποιούσε
όταν τον ερωτούσανε “λυράρη από πού 'σαι”.
Κι ο Στερεός έχει δυο γιούς, Μανόλη και Βαγγέλη
που παίζουνε και τραγουδούν σα να ναι αρχαγγέλοι.
Νέο λυράρη έχομαι το Νίκο Μυλονάκη
που είναι πάντα έτοιμος αν τύχει κανταδάκι.
Παλιό λυράρη είχαμε και τον Κωνσταντινίδη
που στσι καντάδες έπαιζε στσι Γούβες στο Σκοτίδι.
Και τραγουδούσε ερωτικά μέσα από την καρδιά του
στις Γούβες εις τις κοπελιές και τα ποιήματα του.
Στο εθνικό μας ποιητή και Γουβιανό Λυράρη
πρέπει να κάνομ' άγαλμα στις Γούβες στο λιβάδι.
Γούβες Ηρακλείου Κρήτης
(Δημοσιευμένο στην εφημερίδα "Πατρίς" στις 5/10/2015)
-
Επισκέψεις: 47
Τα ραντάρ της πρώην αμερικάνικης βάσης γουρνών που βρισκόταν πάνω απο 50 χρόνια στις Γούρνες του Νομού Ηρακλείου στο βουνό και στην περιοχή Εδερη αποτελεί παρελθόν .
Υπήρξε για χρόνια το μάτι... της αμερικάνικης βάσης για την μέση ανατολή και όχι μόνο.
Πρίν απο λίγα χρόνια το ένα απο τα δύο ραντάρ είχε αφαιρεθεί απο γνωστούς - άγνωστους όπου και είχε πουληθεί για παλιοσίδερα.
ΠΛΕΟΝ αποσυναρμολογήθηκε και πήγε πρός παλιοσίδερα.
-
Επισκέψεις: 55
Video - Youtube 1:05
-
Επισκέψεις: 53
Video Youtube 1:21
-
Επισκέψεις: 39
Πριν το 1930 (αλλά ορισμένα λειτουργούσαν και αργότερα μετά την Γερμανική κατοχή, οπότε θυμούνται να δουλεύουν μόνο τα υπ. αρ.5, 6, 7, 8,) υπήρχαν τα εξής παραδοσιακά ζωοκίνητα ελαιοτριβεία, με χειροκίνητα πιεστήρια, γνωστά ως φάμπρικες:
1. Των Λιπακιανώ, μόλις που το θυμούνται στις αρχές του 1900 (κάτω από του Σπανού το σπίτι σε υπόγειο)Το παλιότερο.
2. Των Κατσίκηδω (στου Μανουσοζαχάρη τα σπίτια, πίσω από του Γιώργη της Όλγας το σπίτι). Θεωρείται ένα από τα παλιότερα και ήδη στην δεκαετία του 20-30 είχε ερημωθεί και πουλήθηκε ο εξοπλισμός σε ξένο χωριό.
3. Του Παναγιωτονικόλη ή Μανολάκη (?) η φάμπρικα (απέναντι από του Θανάση Αναγνωστάκη το σπίτι). Δεν λειτουργούσε ήδη στην δεκαετία του20-30
4. Του γέρο–Πεπόνη η φάμπρικα, ανάμεσα στου Πεπονοδημήτρη και Περισυνομανόλη τα σπίτια. Ερήμωσε αρκετά νωρίς, ήδη στην δεκαετία του 30 και οι τεράστιες μυλόπετρες αγοράστηκαν από Μεραμπελιώτες και μεταφέρθηκαν με κάρα.
5. Του Σταυρουλογιάννη η φάμπρικα (όπου το σημερινό σχολείο χορών)
6. Του Μαυράκη Χαρίδημου η φάμπρικα (πίσω από την Ζωοδόχο Πηγή, στου Ζαχαριουδάκη το σπίτι, όπου υπήρχε, υπάρχει??, ακόμη μία μυλόπετρα).
7. Του Πεπονομανόλη η φάμπρικα (στο σπίτι του Κωστή του Πεπονάκη)
8. Του Μανουσογιώργη η φάμπρικα, σχετικώς εξελιγμένη και νεότερη με μηχανικό και όχι χειροκίνητο πιεστήριο, όπως τα άλλα (πίσω από το παλιό σαγματοποιείο, στου Σωμαρά).
Ειδική περίπτωση, εκτός του οικισμού, αλλά άμεσα εξαρτώμενο από τις Γούβες, αποτελεί το Εργοστάσιο στον Άγιο Κωνσταντίνο (αρχές του 20ου αι.(??? συμφερόντων Λιάπη), όπου στον εκεί όρμο άραζαν εμπορικά καΐκια και βάρκες. Μεγάλο εργοστάσιο για τα δεδομένα της εποχής, με αποθήκες. Οι πλούσιοι Γουβιανοί διέθεταν καμαράκια, μικρές αποθήκες και το λάδι σε ασκιά μεταφερόταν με κάρα στα σπίτια του χωριού.
Σχολιασμός. Η ίδρυσή του Εργοστασίου αποτελεί μάλλον συνέπεια της εκβιομηχάνισης και εξάπλωσης της ελαιοκομίας μετά την απελευθέρωση του νησιού. Να ερευνηθεί στα αρχεία η σχέση του με τις δραστηριότητες Αλεπουδέλη στο νομό Ηρακλείου, όπου κατά παράκληση του Βενιζέλου είχε μεταφερθεί ο Μυτιληνιός μεγαλέμπορος. Να ερευνηθεί η μεταφορά του από τον όρμο του Αγίου Κωνσταντίνου στο χωριό, ως ατμοκίνητο, όπως και η ίδρυση επίσης αλευρόμυλου, μετά το τέλος της εποχής των ανεμόμυλων.
Στα μεταπολεμικά χρόνια αυτό και του Στυλιανού Σπυριδάκη αποτελούν τα πρώτα και μοναδικά ατμοκίνητα και αργότερα ηλεκτροκίνητα ελαιοτριβεία στην περιοχή.
Πληροφοριοδότης το 2004 πρεσβυτέρα Αριστέα Αναγνωστάκη
γεννηθείσα 1923.
Aναμνήσεις από το παλιό χωριό . Αριστέα Αναγνωστάκη
-
Επισκέψεις: 37
Video - Youtube 9:35
-
Επισκέψεις: 44
Video -Youtube 14:28
-
Επισκέψεις: 43
Video - Youtube 2:26
-
Επισκέψεις: 41
Σε βαρύ πένθος βύθισε ολόκληρη την κοινότητα των Κάτω Γουβών και της Κόξαρης ο θάνατος του Εφημέριου της περιοχής, π. Ηρακλή Πλουμή.
Ο πολύ αγαπητός κληρικός "έφυγε" σήμερα τα ξημερώματα από τη ζωή, έπειτα από την άνιση μάχη που έδινε με την επάρατη νόσο. (09/09/2016)
Στο γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου στις Κάτω Γούβες, όπου είχαν τελεστεί αμέτρητοι γάμοι και βαπτίσεις ο ιερέας, προέβαινε σε μία ξεχωριστή και άκρως συγκινητική κίνηση. Με το πέρας του μυστηρίου του γάμου, συνήθιζε να δίνει τις δικές του ευχές με πρωτότυπες κρητικές μαντινάδες. Μάλιστα, πολλά ήταν τα ζευγάρια που ταξίδευαν από την υπόλοιπη Ελλάδα, όπως για παράδειγμα από Θεσσαλονίκη, όπου ζευγάρι έφτασε με ελικόπτερο προκειμένου να τους ενώσει με τα δεσμά του γάμου ο π. Ηρακλής.
-
Επισκέψεις: 41
Στη Νότια Αφρική υπάρχουν πολλά μέρη όπου ο επισκέπτης νιώθει “μικρός” μπροστά στο μεγαλείο της φύσης.
Ένα από τα μέρη αυτά είναι και το Bourke's Luck Potholes ή αν προτιμάτε η Τύχη του Bourke's. Ο Tom Burke ήταν ένας χρυσοθήρας ο οποίος είχε εγκατασταθεί κοντά στην συγκεκριμένη περιοχή παρόλο που δεν είχε ίχνος χρυσού.
Ο ίδιος όμως προέβλεψε ότι θα βρεθεί μεγάλο κοίτασμα χρυσού εκεί κοντά και βγήκε αληθινός αφήνοντας έκπληκτους τους πάντες. Έτσι λοιπόν το όνομα του τυχερού χρυσοθήρα συνδέθηκε με τον συγκεκριμένο τόπο.
Έναν τόπο απίστευτης φυσικής ομορφιάς, γεμάτο εντυπωσιακούς γεωλογικούς σχηματισμούς από τεράστιες κολυμπήθρες. Οι κολυμπήθρες αυτές είναι αποτέλεσμα διάβρωσης εκατομμυρίων χρόνων και αποτελούν ένα από τα σπουδαιότερα αξιοθέατα του Εθνικού Πάρκου Kruger, το οποίο θεωρείται το σπουδαιότερο από τα εθνικά πάρκα της χώρας και το μεγαλύτερο καταφύγιο άγριας ζωής στη Νότια Αφρική.
Οι κολυμπήθρες πέρα από την οπτική απόλαυση που προσφέρουν στον επισκέπτη, του δίνουν την ευκαιρία να κάνει και μια ευχή. Για τον λόγο αυτό ο πυθμένας τους είναι γεμάτος νομίσματα ως πληρωμή για την πραγματοποίηση της κάθε επιθυμίας!
Φυσικά ας μην ξεχνάμε και τις δικές μας κολυμπήθρες, αυτές που βρίσκονται στο Πάπιγκο και που η ιστορία λέει πως ακόμη και ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων απολάμβανε το μπάνιο του εκεί τους καλοκαιρινούς μήνες.
-
Επισκέψεις: 39
